Naime Erkovan, Tahta Kapilarin Ardindada seneler süren bir hasretin kiskacinda mutlulugun ne denli kirilgan olabilecegini anlatiyor. Singah isimli bir mahallede gecen roman boyunca yazar, aci kayiplarin ve uzun bekleyislerin cevreledigi insani irdeliyor. Gecip giden yillarin derin izleriyle cizili bu yerde yasayan Gülhanim icin zaman, bir ömrün en agir yükleriyle doludur. Gülhanimin dogurdugu cocuklarin büyüyüp göverdigine; her birinin, kendi savaslarini verirken annelerinin kalbinde derin yaralar acan kayiplara dönüstügüne ve bu yaralarin hayatin kacinilmaz birer parcasi haline geldigine kederle tanik oluruz. Kasabadaki herkesin kapisini calan zor sinavlar, bütün zamanlarin en soylu hislerini de görünür kilar Hasret ve bekleyis. Tahta Kapilarin Ardinda insanin yüzlestigi, kaybettigi ve aradigi pek cok seyle bir hesaplasmadir. Nesilden nesile süren bu tanidik hesaplasma, ayni zamanda umudun ve umutsuzlugun kiyisindaki insanlarin portresini ciziyor.
