Romain Garyden gecenin kör karanliginda arsinlanan sokaklara geri dönenlere, kacinilmaz bir ölüm karsisinda yitip gitmemekte direnenlere, alayin ve ironinin iktidarina göz kirpanlara, ama en cok da artik orada olmayan, bir baska surette yeniden karsilasilacagina inanilan sevgiliyi bekleyenlere bir vasiyet, bir elveda, pariltili bir aldatmaca Kadinin Isigi...


Ciseleyen yagmur altinda bir taksinin kapisi aralanir, dalgin adamla kederli kadinin bedenleri, göz kirpislari, kederleri carpisir. Pespese yuvarlanan kadehlerle diller sürcmeye, bellek asla ugramamasi gereken dehlizlere sizmaya basladiginda mutsuzluk sarhosu bu iki yabanci icin ölümü, hüznü ve vedayi birbirlerinin kollarinda duyumsama vakti gelip catmis demektir. Ölümden ölesiye korkan faniler tarihin en görkemli oyununu, yasamin ta kendisini oynamaya baslar. Tek bir gecede yitirilenler ve yakip kavuran özlem, ölümün üzerinde yükselerek dolar baskalarinin bosalttigi yerlere...