Cemal Sakar Edebiyatin Sirca Kulesinde, kutsal, ilham, vahiy, ask, dil, hakikat, sanat kavramlarindan yola cikarak apacik bir Müslüman sanatci manifestosu ortaya koyuyor.
Sanatin kökenlerine, dinle olan bagina, giderek sanatin varolus kosullarina egilip zevkin ve hazzin pesindeki sanat anlayisina karsin vahyin emrindeki sanat anlayisini temellendiriyor. Kutsal ve dünyev baglaminda sanat algilarini tartisirken Müslüman sanatcinin sanat karsisindaki konumunu ele alip, Kuranin vaz ettiklerinden sanata bakisin ayri tutulamayacagini belirtiyor.
Sakar tüm yazilarinda, vahiyle insan arasina giren modern, hakikati öldüren postmodern dünyayla ve seckinciözerk sanat algisiyla hesaplasmaya giriyor. Sanatcinin gerceklikle iliskisi bakimindan bir dünya görüsüne sahip olmasi gerektigini ileri sürerek, saf sanat ve tarafsizlik yargilarina elestiriler getirirken, her sanat anlayisinin arkasinda bir inanc sistemi yattigini temellendiriyor. Sonuc olarak yazilar bir bütün olarak Müslümanin sanata olan bakisini derinlestirirken yeni tartismalara da kapi araliyor.
