Insan umutlu olunca yazar hayat hikayesini. Film karelerinde görmek istedigi bir cok sey eksilirken, yürür hedefine. Ölümlerin ardindan sözcüklerin hüznü kaldi. Her seyin bozulmasi, tükenmesi yarisiyor zamanla.Gece yalnizligiydi gözlerindeki cocuk bakislarini tüketen. Bellegini gelistiren filmler, sonuna dek sevdigi kitaplar, ilkgencligi kadar hüzünlüydü. Icindeki resimleri cogaltti, ici sikildiginda saatlere isimler secti, günlere yolculuklar. Yasadigi sehrin yagmalanan tarihinde, sözünü sakinmadi. Dokunakli ve yalin icindeki sözcükleri cizdi geceye...