Arap edebiyati tarihcileri Arap siirini cahiliye, erken dönem Islam Hz. Peygamber ve Hulefa-i Rasidn, Emeviler, Abbasiler, Türk dönemi ve cagdas dönem olmak üzere alti ayri devrede ele alirlar. Bu kitabin konusu ise erken dönem Islamin Hz. Peygamberin yasadigi dönem ile sinirli olan kismidir. Siir, Hz. Peygambere vazifesinin teblig edilmesinden vefatina kadar gecen 22 yillik sürenin üc farkli döneminde üc farkli sekilde degerlendirilmistir. Ilki vahyin basladigi dönemdir ve bu dönemde vahyi korumak ve onun Allah kelami oldugunu iyice belirtmek icin siirden uzak durulmus ve siir övülmekten sakinilmistir. Ikinci dönem vahyin Allah kelami oldugu kabul edildikten sonra Müslümanlarla müsriklerin savasmaya basladiklari dönemdir. Bu dönemde, müsriklerle hem meydanlarda kilic ve okla hem de müsrik sairlerin hicviyelerine siir ile karsilik verilerek mücadele edilmistir, bazen sairlerin söyledikleri hicviyeler oklardan cok daha tesirli olmustur. Ücüncü dönem ise fethin tamamlanmasindan sonraki dönemdir. Burada siir gercek anlamini bulur. Artik o, Islamin temel ilkelerinin ve güzel ahlakin yayginlastiricisi olarak söylenmeye baslanmis, tasavvufun Müslümanlar arasinda iyice yerlesmesiyle de meseleye irfan bir boyut katilmis, siir gercek mahiyetine kavusmus, Islamlesmistir. Bu kitapta Islamin dogus döneminde siirin serüveni izlenmeye calisilmistir.