Yorgundum hic olmadigim kadar.. Ayaga bile kalkamiyordum.
Yasadigim soklarla birlikte arkadasim Bernaya -kizima iyi bak, ben bakamadim, yapamadim, kizim beni affetsin.. Onu yari yolda birakiyorum- diyerek mesaj atmisim.
Berna Sabahattin hocaya acil bilgisayardan mesaj atmis, beni yolda yere düstügüm yerden alip dogru hastahaneye götürdüler. Aglamalarim durmadigi icin pisikiyatriye yatirildim. Serum takildigini, bana bir bardak su verdiklerini hatirliyorum, sonrasini hatirlamiyorum. Aradan iki gün gecmis ve ben hic kalkmadan iki gün boyunca uyumusum. Gözümü actigimda hastahanedeydim, telefon yok, disari cikmak yok, sigara icmek serbest, sadece iki nöbet degistiren hemsirenin konustugunu duyuyordum. Geldiginden beri uyuyor, hayattan vazgecmis, odaya gerekmedikce kimseyi almayin, dinlensin. Gözlemleyin, intihar egilimi var diyorlardi.
Ne hale düsürülmüstüm.. cok canim yaniyordu. Sigarami icip yatiyordum sadece. Aksam ziyaret saatinde sevdigim herkes ziyaretime geliyordu.
