Unutma Allah dilerse daglar yürür, denizler kum olur, gökyüzü dürülür, yildizlar dökülür. Her seyin sahibi Allah, kulunu yalniz birakmaz. Allaha güven, iman ipine simsiki saril, tevekkülü elden birakma. Her sey bir adak ve bir dua ile basladi. Meryem, Allaha ibadet edendi. Meryem Allaha adanmisti. Meryem, Imranin yetimi, Meryem, Hannenin hasreti, Meryem, Mabede kabul edilen ilk kiz, Meryem, Mabedin hizmetkari, Meryem, iyilik melegi... Meryemin basi önde, gözleri yerdeydi. Meryem, Rabbiyle bas basa, Onun yolundaydi, Onun huzurundaydi. Elbette huzurluydu. Meryem, iffetin kendisiydi. Iffet, Meryemin her haliydi. Gözlerinde iffet, kalbinde iffet, dilinde iffet, yürüyüsünde iffet, durusund a iffet... Korkusuzdur Meryem. Ne ölümden, ne insanoglundan... Tek korkusu, beklenen Mesihe, emanete iyi bakamamak. Allahin Kelimesini insanlikla bulusturamamak... Imranin kizi, Meryem Sen süktunla kazanacaksin Illa edep, illa iffet...