Cagimizin Nevrotik Kisiligi, felsefenin Socratesten beri degismeyen, Kendini bili cagrisina yirminci yüzyilin kaotik ve yabancrlastmci dünyasindan bir yanit. Psikanalitik akimin önde gelen isimlerinden Karen Horneyr bu kitabinda acilariyla, kaygilariyla, yüzlesemedig ve dolayisiyla da savasamadigi icsel calismalariyla nevrotik insanlarin ortak özellikleri üzerine yogunlasiyor. Ona göre nevrotik olmayan insan kendi kültürünün gerektirdiginden daha fazla aci cekmez, Nevrotik ise, degismez bir sekilde aci ceken insandir. Horney, iste bu aci deneyimlerini taniya dayali klinik terapi süreclerinin nesnesi olmaktan cikararak kendi üzerinde calismaya dayali bir pratik haline getiriyor. Böylelikle, psikanaliz dilini de ait oldugu yere; gündelik yasama tasiyor. Yalnizca nevroz tanisi konulanlarin catismalarini degil, ama kendimizde ve iliskilerimizde tasidigimiz nevroz ögelerini ve bunlarin sonuclarini da örneklerle acikliyor.
Gerceklik algimizin, mutlulugumuzun ve kendi kendimizi bilmemizin önünde engeller olusturan nevrotik catismalarimizin üzerinde calismak isteyenlerin mutlaka okumasi gereken bir eser Cagimizin Nevrotik Kisiligi.
Öyle görünüyor ki, nevrotik olmaya egilimli kisiler, özellikle cocukluklarinda, kültürel olarak belirlenmis zorluklari yasamis ve bunlari cözmekte ya basarisiz kalmis ya da kisiliklerinden büyük ödünler vererek Cözmüslerdir. Onlara kültürümüzün üvey cocuklari diyebiliriz.