Kanat adi verilen organin özellikle kuslara kazandirdigi ucma, ucabilme yetenegini kendisinde asla bulamamis yaratilistaki insanin, varolusundan beri gözünü doganin böyle bir nitelige sahip olan canlilarina cevirdigi anlasilmaktadir.
Kiminin yanik yanik, pek dokunakli ötüsü, kiminin viranelere tüneyisi, durusuyla dahi göreni, duyani ürkütüsü, kiminin artik büyüyen yavrusunu, kendi barinagini kurmasi icin gagalayip yuvasindan atisi, kiminin özellikle renk ve desen uyumlu, o pek alimli kuyrugunu acip kabarmak, sanki kurumlanmakla, hani denir ya kendisini fazlaca agirdan satisi, kiminin özüyle sözüyle nazli mi nazli bir genc kiza örnek olup seke seke yürüyüsü, kiminin avina pence atmakta sanki gözünü kan bürüyüsü, kiminin rast gelip de seyretmek icin dag bayir asirtici, hayran birakip sasirtici güzelligi, kiminin daha bir nice özelligi, hele kisioglunun benzetmesi, o gözle bakip görmesi, öyledir diye sanmasi veya saymasi sonucunda kuslar tabiatin oldugu kadar, insanin da bircok yönden vazgecilemezleri arasina giregelmistir.