Memleketin Sahiplerini iki gece arka arkaya ve bir solukta okudum. Kitabin adi,bana önce Atatürkün köylü icin söyledigi büyük sözü animsatti. Fakat okuyunca, Memleketin Sahiplerinin de sahipleri bulundugunu, Makalin bunlardan söz actigini gördüm. Sonra sayfalar boyunca, Türk köylüsünü saran bu karabasani izledim.

Duvarda Atatürk tren penceresinden ufuklara bakiyor. Belli ki o da Mahmut Makallariyla övünüyor; ici rahattir. Büyü bölümünü okurken radyodan Caykovskinin hüzünlü müzigi yankilandi. Bu parcada yazar sanki sair olmak istemis. Bana cok dokundu. Müzik sanki bu parcanin bestesiydi...